
صيغه در ايران؛ ازدواج موقت در چارچوب شرع و قانون
ازدواج موقت یا همان صيغه، یکی از احکام پذیرفتهشده در فقه شیعه است که در بسیاری از جوامع اسلامی ریشه دارد. اما صيغه در ايران جایگاه ویژهای دارد؛ هم از نظر فقهی رسمیت دارد و هم در قوانین کشور برای آن چهارچوبهایی تعیین شده. در این پست به بررسی کامل جایگاه، شرایط و واقعیتهای اجتماعی مرتبط با صيغه در ايران میپردازیم.
صيغه در ايران به چه معناست؟
صيغه در ايران به معنای عقد موقتی است که میان زن و مرد، با تعیین مهریه، مدت مشخص و رضایت کامل طرفین برقرار میشود. این نوع ازدواج، برخلاف ازدواج دائم، تعهدات بلندمدت ندارد و معمولاً با اهداف خاص، محدود و در شرایط مشخص اجرا میشود.
چه شرایطی برای صيغه در ايران لازم است؟
-
تعیین مهریه و مدت زمان عقد
-
اجرای صحیح خطبه شرعی
-
رضایت کامل زن و مرد
-
احراز هویت طرفین برای پیشگیری از مشکلات قانونی
-
ثبت شرعی یا حتی قانونی (در صورت نیاز یا بروز تعهدات خاص)
این شرایط، حداقلهای فقهی و قانونی برای معتبر بودن صيغه در ايران هستند.
چرا صيغه در ايران قانونی است؟
برخلاف برخی کشورها که این نوع ازدواج را نمیپذیرند، صيغه در ايران در قوانین مدنی نیز به رسمیت شناخته شده، بهخصوص در مواردی که موضوع مهریه، ارث، عده و حضانت مطرح باشد.
البته، ثبت رسمی این نوع ازدواج الزامی نیست مگر اینکه زن باردار شود یا در عقد شرط شده باشد.
چالشها و باورهای رایج درباره صيغه در ايران
-
برخی به اشتباه تصور میکنند صيغه پنهانی یا بیارزش است
-
در حالیکه اگر با نیت سالم، ثبت شرعی و احترام متقابل انجام شود، صيغه رابطهای مشروع، شفاف و قابلاعتماد است
-
حفظ کرامت زنان صیغهای و رعایت حقوق آنان از مهمترین وظایف طرف مقابل است
ابزارهای مدرن برای صيغه در ايران
با پیشرفت تکنولوژی، امروز پلتفرمهایی مانند سایتهای همسریابی معتبر و مرکز ازدواج موقت، امکان آشنایی، مشاوره، احراز هویت و ثبت شرعی عقد موقت را بهصورت آنلاین فراهم کردهاند.
همچنین، دریافت مشاوره ازدواج آنلاین میتواند به درک بهتر شرایط، حقوق و وظایف کمک کند.
نتیجهگیری
صيغه در ايران بخشی از ساختار قانونی و فقهی ازدواج در کشور است که اگر با دقت، نیت صحیح و رعایت اصول شرعی و حقوقی انجام شود، میتواند رابطهای سالم، مشروع و آرامشبخش باشد. ثبت شرعی، احراز هویت، رعایت حقوق طرفین و استفاده از مشاوره تخصصی، لازمهی هر صيغه معتبر و محترمانه است.