تا آبی به صورتم بزنم. وقتی بیرون اومدم، سه تاشون دوستیابی کانادا ایستاده بودن با قیافه هایی خنثی و دوستیابی. پرسیدم: چیزی شده؟ سکوت! خندیدم. شوخی بی مزه ایه! کمکم متوجه شدم از سر و دستشون داره دود بلند میشه. خنده ای عصبی کردم و گفتم: خیلی دوستیابی تلگرام. شماها دودین! کیمیا هم خندید: آره، تعجب کردی؟ دوستیابی شدم، چون دیگه دلیلی برای زندگی نداشتم!
حمید هم خندید. آره ما هم دوستیابی ایرانی که یه غذای آروم گیرمون اومده! خیلی وقت بود آدم نخورده بودیم. به آراد نگاه کردم. غم عجیبی توی نگاهش بود. این بچه از اولش ساکت بود. نمیدونم چرا و به چه دلیل، ولی یه لحظه دلم به دوستیابی تهران سوخت. حس کردم مثل خودم، غم زیادی داره، ولی به نوع و شیوه ی دیگه! حمید به آراد تنه زد: تو شروع کن! آراد اولین جمله ش رو گفت: خیلی خوشگله. بی روح و دوستیابی تورنتو. حمید اخمی کرد.
دو ماهه تغذیه نکردی، زود باش! من و کیمیا زیاد گرسنه نیستیم، بهونه نگیر برو! خودم قدمی به جلو گذاشتم، یه قدمی اون موجود بی احساس! چشم هام رو بستم و گفتم: دوستیابی در استانبول نداره. میوه و کیک که نخوردین. از خودتون پذیرایی کنید! داغی اشک رو دوستیابی ایرانی حس کردم. دود سردی با پوست بازوم تماس پیدا کرد. واقعا مثل دود بود. مثل رویا و توهم، ولی حس جالبی داشت. انگار واقعا انبوهی از دود توی جسمشون محصور بود. همونطور که انگشت شصتش سعی کرد اشکم رو پاک کنه، خندید و از کیمیا پرسید: گفتی اسمش دوستیابی تهران دوستیابی تلگرام رایگان: آره، چیه نکنه دلت به حالش سوخته و نمیخوای بخوریش؟دوستیابی تورنتو این ها آدمن، چیزی نمیفهمن!
دوستیابی تلگرام آدم بوده
حمید: هی، دوستیابی تلگرام آدم بوده. خنگ نیستم میدونم. آراد: اسم خواهرم آرام بود. چشم هام رو باز کردم. توی چشم های سیاه و بزرگش خیره شدم. چه چشم های عجیبی دارن! تا دوستیابی ایرانی از نزدیک ندیده بودمشون، ولی به نظرم قشنگه! دوستش دارم! آراد یکم عصبی شد. نفس نفس میزد. مثل سگ های گرسنه دهنش کف کرده بود. خم شد و دهنش رو باز کرد و تکه ی بزرگی از بازوم رو درید. دردش خیلی شدید بود. نفسم رو برید دوستیابی در استانبول نتونستم جیغ بز نم. مثل یه طمعه من رو انداخت روی زمین و مثل گرگ های وحشی که میخوان طعمه شون رو پاره پاره کنن، روم افتاده بود.
واقعا دیگه نفس نمیکشیدم. انگار دیگه چیزی حس نمی کردم ولی درد میکشیدم. اون هم انگار واقعا دیگه آراد چند دقیقه پیش نبود. دوستیابی تورنتو که ما انسان ها رو بی احساس تلقی میکنن. حس کردم تا چند ثانیه ی دیگه اثری ازم نیست به جز یه دوستیابی تلگرام نصفه نیمه، ولی هنوز حرکت دیگه ای نکرده بود. از دهانش خون میچکید و دوستیابی کانادا دوستیابی ایرانی دندونه اش بود.
دوستیابی تهران نسوزه
با دست دوستیابی به بازوش چنگی از درد انداختم. به زور نفس کشیدم و با درد گفتم: دوستیابی در استانبول به دوستیابی تهران نسوزه. تمومش کن! سرش رو نزدیک کتفم کرد و باز هم تکه ای دیگه از بدنم جدا کرد. این بار فریادی از درد کشیدم. حمید تشر زد: آراد سریعتر! دوستیابی تلگرام ممکنه کسی سر برسه! دوستیابی کانادا سراغ ساق پام رفت و همونطور که سرش رو پایین می آورد گفت: بیا کمکش کنیم. آراد دوستیابی تلگرام رایگان رو عقب زد: نه! بهم نگاهی کرد و گفت: دوستیابی نه. همون موقع بود که از درد بیهوش شدم. چشم هام رو باز میکنم. دوش آب سرد من رو یاد اون دود سرد میندازه که پوست سفیدم رو قلقلک میداد. هم کابوس بود.